ما 2 نوع فرآیند هسته ای داریم:الف)شکافت ب)همجوشی
شکافت: فرآیندی که در آن هسته ی ناپایدار برای رسیدن به پایداری مجبور به متلاشی شدن است که در نتیجه ی آن هسته هایی کوچکتر و پایدارتر نسبت به هسته ی اولیه به دست خواهند آمد هر چند ممکن است هسته های جدید نیز ناپایدار بوده و دچار شکافت هسته ای مجدد شوند.
در شکافت هسته ای چیز های جدیدی مثل پرتو های خیلی خطرناک و پرانرژی هم تولید می شوند.
3 ایزوتوپ اورانیوم(92U):
اورانیوم 235، اورانیوم 234(نوع خیلی کمیاب)، اورانیم 238 (نوع فراوانتر)
هر سه مورد بالا ناپایدارند.
ما برای شکافت به اورانیوم 235 نیاز بیشتری داریم چون با اضافه کردن نوترون(در ادامه توضیح داده می شود) اورانیوم 236 می شود که دارای عدد جرمی زوج است و برای همین و نوعی که دارد، به شدت ناپایدار است و خوب واپاشی می شود.
ما نوترون را با سرعت کم به سوی اورانیوم می فرستیم تا احتمال این نباشد که هسته ی اورانیوم نوترون را دفع کند .
نوترون+اورانیوم235==>اورانیوم236==>باریم141+کریپتون92+3×نوترون+انرژی فراوان
ما تنها یک اتم اورانیوم را در مقابل بمباران نوترون قرار نمی دهیم بلکه اطراف آن هم اتم های دیگری هستند. این 3 نوترون که آزاد شده اند به هسته های اتم های اطراف هم می خورند و آنها را هم مورد شکافت قرار می دهند پس چند شکافت پیاپی را با یک نوترون انجام می دهیم و این عمل شکافت زنجیره ای نام دارد. شکل زیر شکافت زنجیره ای را نشان می دهد:
طی این روند انرژی خیلی فراوانی حاصل می شود که در چیز های مختلفی مثل تحقیقات آزمایشگاهی و بمب های هسته ای در صنایع نظامی کاربرد دارد.
محمد رضا مشهدی