جلسه ی هجدهم فیزیک (نور-18)

اگر سکه ای را به انتهای ظرفی پر از آب بیاندازیم، بدلیل شکست سکه را نزدیک تر از آن چه که در واقعیت هست می بینیم.

در منشور سر بریده زاویه ی راس یک مقدار فرضی است، و زاویه ی انحراف نیز به همان شکل بدست می آید

*نکته: هر چه زاویه ی راس یک منشور بیشتر باشد، زاویه ی انحراف پرتوی تابیده شده به آن نیز بیشتر خواهد بود.

فرض کنید منشوری شیشه ای داریم (با زاویه ی راس 90) و محیط خارج از آن از هوا پر شده باشد، زاویه ی حد میان شیشه و هوا در حدود 42درجه است. اگر با زاویه ی 45 درجه نور را به داخل منشور بتابانیم، بازتاب کلی رخ می دهد (45>42) پس از این بازتاب کلی دوباره در آن سمت منشور بازتاب کلی دیگری رخ می دهد. (با زاویه ی 45درجه بازتاب می شود و به سمت دیگر منشور می رود) و در آن جا دوباره بازتاب می شود. در این سه مرحله ی تابش هر بار زاویه ی تابش تغییری نکرده و بر اساس قانون i=i₂ در هر سه مرحله 45 است و در نهایت زاویه ای موازی با زاویه ی تابش اول بازتاب می شود.

حالا رفتار دو منشور+یک تیغه ی متوازی السطوح را بررسی می کنیم.

حالا می خواهیم پرتوها در محدوده ی کوچکتری جمع شوند

اگر از چند منشور سر بریده و دو منشور کامل استفاده نماییم می بینیم که پرتوها در محدوده ی کوچکتری جمع می شوند.

اگر همینطور تعداد منشور های سربریده را افزایش دهیم (تا زمانی که در وسط دیگر تیزی نداشته باشیم) می توان گفت تقریبا همه ی پرتوها در یک نقطه (به نام کانون) جمع می شوند.

به این وسیله عدسی محدب می گویند.

عدسی محدب را همچنین با علامت روبرو نیز نشان می دهند.